سردری

خبرگزاری فارس: مدیر "مرکز صلح و آزادی" آمریکا با انتشار مقاله‌ای در "واشنگتن‌تایمز"، تحریم های اعمال شده علیه ایران از سوی آمریکا و متحدانش را ناکارآمد توصیف کرد چراکه به گفته وی، این فشارها به هیچ یک از اهداف اقتصادی و سیاسی آنها منجر نمی‌شوند.

به گزارش فارس،"ایوان الند"، مدیر مرکز صلح و آزادی در مقاله ای در روزنامه واشنگتن تایمز نوشت: در حالی که آمریکا و متحدانش به منظور وادار کردن ایران به رها کردن برنامه هسته ای اش، تحریم های اقتصادی علیه این کشور را افزایش می‌دهند، بسیار مهم است که به یاد داشته باشیم چنین تحریم هایی به ندرت تاثیرگذار هستند. تردید وجود دارد که تحریم های افزوده شده علیه ایران بیشتر از این موثر باشند.

در این مطلب آمده است: آمریکا در حال حاضر بیشتر معاملات میان نهادهای ایرانی و آمریکایی را قدغن کرده و شرکت هایی را که به صنعت نفت ایران کمک می کنند، مجازات می کند و تجارت با ایران از جمله واردات کالاهای ایرانی از قبیل فرش، خاویار و پسته را ممنوع کرده است. به علاوه، به علت نگرانی از نزدیکتر شدن ایران به تولید تسلیحات هسته ای، سیاستمداران آمریکایی و اروپایی قصد دارند با قطع صادرات نفت ایران، تحریم ها را علیه این کشور تشدید کنند حتی اگر این امر به افزایش قیمت نفت منجر شود.

* اوپک: درآمد 71 میلیارد دلاری ایران از صادرات
نفت در سال 2010 علیرغم تحریم‌ها

الند در ادامه افزود: از آنجائیکه آمریکا در حال حاضر هیچ نفتی از ایران وارد نمی کند، هدف تحریم های جدید آسیب رساندن به توانایی سایر کشورها برای خرید نفت ایران است. این هدف با اعمال تحریم بر نهادهای این کشورها که با بانک مرکزی ایران دادوستد می کنند، تکمیل شده است.

به نوشته واشنگتن تایمز، در حالی که حامیان تشدید تحریم ها در حال بررسی اعمال فشار اقتصادی بیشتر بر دولت ایران هستند، خسارت مالی ایران از صادرات نفت در طولانی مدت اندک خواهد بود. به عنوان
مثال، به رغم تحریم های موجود علیه بخش نفتی ایران، طبق گزارش اوپک، صادرات کالاهای نفتی این کشور در سال 2010 بالغ بر 71.6 میلیارد دلار بود. دولت ایران گزارش داده این میزان در سال 2011 حتی از این بیشتر بوده است.

* تحریم‌ها در طول زمان تحلیل می‌روند/ تحریم
نفتی ایران محکوم به شکست است

به گفته مدیر مرکز صلح و آزادی، مشکل همه تحریم‌ها این است که در طول زمان تحلیل می روند چراکه کشور هدف، کالاهای خود را به کشورهایی سرازیر می کند که در تحریم ها شرکت نمی کنند و یا راه هایی پیدا می کند تا با نهادهای کشورهای تحریم کننده به صورت غیرقانونی تجارت کند. در این صورت کشور هدف به ندرت دچار کمبود درآمدهای صادرات می شود.

نویسنده این مطلب در ادامه مقاله خود آورده است: به عنوان مثال تحریم ها علیه نفت ایران محکوم به شکست هستند چراکه کشورهای در حال رشد نظیر چین و هند به دستیابی به نفت ارزان بیش از برنامه هسته ای ایران توجه می کنند. احتمالا ایران با فروش نفت خود به بهای کمتر به آنها لطف می کند و این امر به تهران این امکان را می دهد که به روشی دیگر، فروش از دست رفته خود را جبران کند.

* تحریم‌های اقتصادی برای رسیدن به اهداف سیاسی/ناکامی در
هر دو زمینه اقتصادی و سیاسی

در این مطلب آمده: مهمتر از تاثیر اقتصادی تحریم‌ها، تاثیر سیاسی آنهاست چراکه تحریم ها اساسا ابزار اقتصادی برای نیل به اهداف سیاسی هستند. هدف تحریم ها صرفا تشدید فشار اقتصادی نیست بلکه دستیابی به برخی اهداف سیاسی معین است. تاریخ تحریم ها نشان می دهد آنها نه تنها در رسیدن به اهداف اقتصادی خود ناکام مانده اند، بلکه به ندرت به اهداف سیاسی نظیر وادار کردن یک کشور به توقف برنامه هسته ای خود یا تغییر رژیم نیز نائل می شوند.

در ادامه مقاله روزنامه واشنگتن تایمز نوشته شده: عراق و کره شمالی را ملاحظه کنید. به رغم تحریم های شدید اقتصادی بین المللی، کره شمالی تسلیحات هسته ای متعددی تولید کرده است. در عراق نیز شدیدترین تحریم های اقتصادی در تاریخ جهان نتوانست صدام حسین را به خارج کردن نیروهایش از کویت وادار کند.

* برنامه هسته‌ای ایران با غرور ملی ایرانیان
پیوند خورده است

به گفته الند، ظاهرا برنامه هسته ای ایران دارای حمایت گسترده عمومی در میان طیف احزاب سیاسی است چراکه این برنامه به عنوان غرور ملی ایرانی ها قلمداد می شود. به علاوه ایران در منطقه با کشورهای متخاصمی مانند اسرائیل روبرو است که دارای صدها سلاح هسته ای است و نیز همسایه ای نظیر عربستان سعودی دارد که احتمالا دارای برنامه هسته ای مخفی است، بنابراین دولت ایران بعید است برنامه هسته ای خود را متوقف کند.

در این مقاله با اشاره به اینکه ایران از این تنگنای اقتصادی برای به دست آوردن حمایت عمومی بهره می گیرد، آمده: بنابراین تحریم‌های شدیدتر حتی اگر فشار اقتصادی طولانی مدتی بر رکن اساسی اقتصاد ایران و نیز درآمدهای خارجی آن وارد کنند، بعید است به اهداف سیاسی بلندپروازانه نظیر خاتمه دادن به برنامه هسته ای ایران و یا تغییر رژیم نائل شوند. بلکه این تحریم ها به احتمال زیاد حمایت از دولت ایران را افزایش می دهند چراکه ایرانی ها مانند مردم دیگر در شرایط مشابه فشار بیرونی، گرد پرچم خود حلقه می زنند.